جمعه هفتم سرطان، چهار صد نفر از نوجوانان و جوانان بامیان به شمول 50 دختر در مسابقه دوش همگانی با شور و شوق تمام شرکت کرده و به مواد مخدر نه گفتند.
سکینه دوازه ساله است و صنف پنچ را در مکتب پرورشگاه بامیان درس می خواند، او با پشتکار تمام با چپلق و پای برهنه مسافت چهار کیلومتری را دوید و نفر دوم شد.
او بیست و پنج هزار افغانی جایزه این مسابقه را از دست حاجی اسماعیل معاون بنیاد بیات و داکتر سرابی والی بامیان دریافت نمود.
سکینه در مغاره های پیتاب لغمان- مرکز بامیان زندگی می کند، پدرش بی کار است، او می خواهد این پول را به پدرش بدهد که برای خانواده مرکبی بخرد تا او مجبور نباشد، بشکه های آب را از دریا تا بالای کوه (خانه شان) به روی سر حمل کند یا شاید یک بوری آرد و احتمالا" یک جوره کفش ورزشی!
این مسابقه را شرکت مخابراتی افغان بی سیم برگزار کرده بود؟
رقیه و ضیاء خواهر و برادرانی هستند که موفق شدند مقام های اول و دوم را در بین دختران و پسران بدست آورند، آنها صاحب یک لک افغانی جایزه شدند.
ضیاء می گوید یک ماه است که برای این مسابقه آمادگی گرفته ، هر روز صبح مسافت هفت کیلومتری این مسابقه را می دویده و رقیه هم سابقه ورزشی ندارد، رقیه گفت: هشت سال است که مسافت لیسه نسوان تا خانه شان را که یک و نیم ساعت است، پیاده می رود و پیاده بر می گردد.
ضیاء هم صنف هشت است، او دوست دارد در آینده ورزشکار شود او می گوید از مخدرات بدش می آید و گفت: اگر سکرتی بودم، نمی توانستم به این مقام نایل آیم و از تمام جوانان می خواهم از سگرت دوری کنند.
شرکت افغان بی سیم در سال روان مسابقات دوش را از ولایت کندهار شروع کرده و پس از برگزاری در شهرهای جلال آباد، کندز- تخار، بلخ، هرات اینک این آنرا در بامیان برگزار نمود.
در این مسابقه که در نوع خود در ولایت بامیان بی نظیر بود، بیش از پنچ هزار نفر زن و مرد در سحرگاه جمعه به تماشا آمده بودند.
این شرکت در اطلاعیه ای مطبوعاتی هدف برگزاری این مسابقات را ایجاد اتحاد، همدلی و تشویق جوانان به سرگرمی های سالم و نفی استعمال دخانیات اعلام کرده است.
شاید بنیاد بیات و شرکت افغان بی سیم اهداف تبلیغاتی دیگری را هم داشته باشند، کشاندن بیش از پنج هزار نفر در صحنه و ایجاد شور، هیجان جمعیتی خسته و ناامید حرکتی مثبت است، هر چند که برگزار کنندگان اهداف خاص خود را هم داشته باشند.
ارزش مجموع جوایز این مسابقه در حدود دو لک افغانی بود، با توجه به استقبال وسیع توده های مردم از این رشته ورزشی و نقش آن در مبارزه با مواد مخدر، صلح و امنیت و ایجاد همدلی، سئوال اینجاست که چرا دولت تاکنون خود به این کار مبادرت نمی ورزد؟
داکتر حبیبه سرابی والی بامیان که از استقبال جوانان، بویژه دختران به وجد آمده بود و هنگام توزیع جوایز دختران، آنها را در آغوش می گرفت کمبود امکانات آمریت ورزش بامیان را دلیل کم توجهی دولت دانست، او افزود که در همه جای دنیا رسم است که سکتور خصوصی و جامعه مدنی چنین مسابقاتی را برگزار می کنند.
علی خان متعلم صنف هشتم لیسه نسوان، مقام سوم را در گروه پسران بدست آورد، او همراه گل خان برادرش در این مسابقه شرکت کرده بود. گل خان و علی خان در سه مسابقه قبلی دوش و بایسکل رانی که سالهای قبل در بامیان از سوی کمیسیون مستقل حقوق بشر به مناسبت روز جهانی زن و کمپاین آگاهی دهی علیه ماین برگزار شده بود، توانستند مقام های اول و دوم را کسب نمایند، اما گل خان با وجود آنکه قسمت های زیادی از راه را در مقام دوم بود ولی نرسیده به نقطه انجام مسابقه، دچار خونریزی بینی شده و برادرش هم بعد از کمک به او به مسابقه ادامه داد و نفر سوم شد، علی خان از کسب این مقام خوش است، پدر آنها را طالبان در سال 1386 در قتل عام بامیان شهید کرد.
با توجه به موثریت این رشته ورزشی و استقبال بی نظیر مردم از آن و هزینه کم برگزاری این مسابقه، انتظار می رود سایر ارگان ها و موسسات به جای برگزای ورکشاپ ها و سمینار های پر هزینه در هوتل های چند ستاره مانند سرینا و صافی و ... که شرکت کنندگان آن یک عده آدم های تکراری هستند به این گونه روش ها، که کارکرد بهتر دارند، روی آورند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر