دوسال پس از قتل ذکیه ذکی

فراموشی مقامات افغانستان! دوسال پس از قتل ذکیه ذکی پرونده هیچ پیشرفتی نداشته است

گزارشگران بدن مرز در دومین سالروز قتل ذکیه ذکی سردبير راديو " صدای صلح" در شبانگاه ١٥ جوزا ١٣٨٦تاسف عميق خود را از عدم پيشرفت تحقيقات و مجازات آمران و عاملان قتل وی اعلام مي کند. عبدالاحد رنجبر همسر وی به گزارشگران بدون مرز بازهم تاکید کرده است که به دلیل نفوذ آمران قتل در قدرت پرونده هیچ پيشرفتی نداشته است.

گزارشگران بدون مرز در اين باره اعلام می‌کند " ما یاد و نام ذکیه ذکی را که نماد تولد دوباره رسانه‌های مستقل در افغانستان است، فراموش نخواهیم کرد. وزارت داخله همچنان ناتوان از توضیح در باره پیشرفت پرونده است. ما خواهان اجرای عدالت هستیم. دولت افغانستان باید در باره قتل خبرنگاران تحقیق کند. نمی‌توان بدون مبارزه با مصونيت از مجازات آزادی فعالیت روزنامه نگاران و به ویژه خبرنگاران زن را تضمین کرد."

عبدالاحد رنجبر همسر ذکیه ذکی به گزارشگران بدون مرز اعلام کرد " هیج کاری برای پیشرفت در پرونده انجام نشده است. علاوه بر آن خبرنگاران رادیو و خود من هم تهدید شده ایم. به ریاست امنیت ملی اطلاع داده ایم، و شماره تلفن های که ما را تهدید می کنند به آنها داده‌ایم، ولی پلیس به دستور وزارت داخله از حفاظت ما ابا می کند. امسال خانواده و دوستان به شکل خصوصی مراسم ختم و خیرات برگزار می‌کنیم. از حکومت‌داران که هیچ کاری نمی‌کنند خسته شدیم و در این فضای انتخابات نمی خواهیم از ما استفاده کنند."

در سال گذشته به همت خانواده در ١٦ جوزا مرکز فرهنگی ذکيه ذکي با حضور شخصيت های فرهنگي، سياسي و برخي از دولتمردان افغاني بازگشايي شد. عبدالاحد رنجبر به گزارشگران بدون مرز گفته بود " اين مرکز فرهنگي را ذکيه ذکي بنياد گذاشت، کاری بود که او مي خواست انجام دهد و بعد از شهادتش من کار را پيگيری کردم ."

در شبانگاه ١٥ جوزا ١٣٨٦ ( ٦ ژوئن ٢٠٠٧) دست کم سه مرد مسلح ناشناس وارد خانه ی اين روزنامه نگار شده و با شليک هفت گلوله وی را در برابر چشمان پسر دو ساله‌اش تیر باران کردند. ذکیه ذکی سی و پنج ساله که مديريت يک مدرسه را نيز بر عهده داشت از هشت سال پيش و در زمان حکومت طالبان سردبير و گوينده ی اين راديو بود. در سال ٢٠٠٢ و در بعد از سرنگوني طالبان مديريت راديوی مستقل صدای صلح را بر عهده گرفت. برنامه های اين راديو عمدتا در باره ی حقوق بشر و آموزش به زنان و همچنين در باره مشارکت زنان در جامعه بود. ذکیه ذکی راديو صدای صلح را "خانه ی همه ی شهروندان" مي دانست و مي گفت "اينجا تنها جايي است که مردم آزادانه مي توانند سخن بگويند." اين روزنامه نگار و همکاران اش بارها از سوی جنگ سالاران محلي مورد تهديد قرار گرفته بودند.ذکیه ذکی روزنامه نگاری متعهد و منتقد بود، وی علنا از جنگ سالاران و طالبان انتقاد مي کرد. در سال ٢٠٠٢ وی در ملاقات با نمايندگان گزارشگران بدون مرز بر تهديدات و فشار های اعمال شده بر وی و راديو صدای صلح سخن گفته بود. در مارس ٢٠٠٥ ذکیه ذکی از جمله چهار زن معروف افغانستان بود که از سوی فيلم مستندی با همکاری يونسکو به سراسر چهان معرفي شد.

منبع: گزارشگران بدون مرز