یک هفته از خاموشی ژیلا گذشت
وقتی آهنگ " تو امید من تو پناه من" یا آهنگ " آمده ای دیر باز زود چرا می روی" را می شنوی و یا هم آهنگ " ازغمت ای نازنین عزم سفر می کنم" را به خاطر می آوری، آواز گیرای ژیلا بانوی زیبا، متین و مهربان ترا چند دهه به عقب باز می گرداند تا زمانی را به یاد آوری که این هنرمن محبوب و همراه با استاد خیال هر جمعه شب در رستورانت خیبر کنسرت داشتند.
وقتی آهنگ " تو امید من تو پناه من" یا آهنگ " آمده ای دیر باز زود چرا می روی" را می شنوی و یا هم آهنگ " ازغمت ای نازنین عزم سفر می کنم" را به خاطر می آوری، آواز گیرای ژیلا بانوی زیبا، متین و مهربان ترا چند دهه به عقب باز می گرداند تا زمانی را به یاد آوری که این هنرمن محبوب و همراه با استاد خیال هر جمعه شب در رستورانت خیبر کنسرت داشتند.
سال های که از جنگ و ویرانی خبری نبود و آهنگ های عاشقانه و زیبای ژیلا و خیال صدها شنونده را به وجد می آورد.
ژیلا اولین بار به کمک استاد خیال به رادیو راه یافت. استاد خیال اساسات موسیقی را به ژیلا آموخت و ژیلا در مدتی کمی توانست با پشتکار و تلاش و همکاری استاد خیال در مدت زمان کمی خودش را به قله شهرت برساند.
بعد از خانم پروین، ژیلا را می توان از پیشگامان آواز خوانی زنان افغان به حساب آورد. ژیلا توانست با صدا و ادای شیرین و هنرمندانه خود مکتبی را بنیاد گذاری کند که بعد ها زنان آواز زیادی در افغانستان از آن پیروی کردند.
درمیان زنان آواز خوان افغان ژیلا به خوش صدایی مشهور است، معاصران او کمتر چنین صدایی داشتند. احمد ظاهر که خود در میان آواز خوانان مرد در افغانستان به آوازخوان حنجره طلایی معروف است، آرزو داشت آلبوم مشترکی با ژیلا داشته باشد.
اما مرگ نا بهنگام احمد ظاهر این مجال را نداد و آلبوم مشترک این دو آواز خوان خوش صدا به دو آهنگ محدود شد.
ژیلا در سفری که با استاد خیال و جمعی دیگر از هنرمندان افغانی به هند داشت، آهنگ مشترکی را با " محمد رفیع" یکی از مشهور ترین آواز خوانان هند، اجرا کرد که بعد ها بارها وبارها از رادیو افغانستان پخش شد.
ژیلا جز گروهی بود که برای نخستین بار در تور هنری در شمال افغانستان شرکت کردند و مردم برای اولین هنرمندانی را که صدای آنها را از رادیو شنیده بودند از نزیدک دیدند. استاد خیال، مددی، آرمان پروین و نسیم جز این گروه بودند.
سرانجام در بیست و هشتم ماه جون 2009 از اثر ابتلا به سرطان در آمریکا وفات کرد.
ژیلا سالها پیش افغانستان را ترک کرد و بعد از ترک افغانستان سکوت کرد، او با آن که سالهای طولانی را در غربت به سر برد اما دیگر آواز نخواند، آلبوم جدیدی بیرون نداد و حتی در محافل هنری نیز کمتر دیده شد.
هرچند بانو رخشانه و سارا زلاند نیز گوشه عزلت گزیدند اما ژیلا خاموش ترین آنها بود.
یکی از آخرین خاطرات ژیلا مصاحبه با رادیو بی بی سی است که درست دو روز قبل از مرگ او انجام شد.
هارون یوسفی درسایت فارسی بی بی سی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر