یک سلسله خبر های جنون آمیزی بدست ما رسیده که گویا ستاره ابط الجوزا در صورت فلکی جبار در سال 2012 انفجار میکند. اما ساده ترین پاسخ ما این است که این ستاره در سالهای آینده منفجر نمی شود. حتی تصور کنید که این ستاره در آستانه انفجار است، باز هم دو خورشید در آسمان ما ظاهر نخواهد شد و ما در برابر هیچگونه خطر فضایی قرار نمی گیریم. بخاطر اطمینان خاطر شما این مسئله را با یکی از کارشناسان نجومی آقای فیل پلیت در میان گذاشته ایم که چنین می گوید: سوگند میخورم که هنوز به شعور و غریزه انسانی خود باور دارم. وقتی خبری را در مورد انفجار ستاره غول ابط الجوزا شنیدم نتوانستم بی تفاوت بنشینم و تصمیم گرفتم تا در مورد آن یک مقاله بنویسم.
اما یک لحظه بعد فکر کردم که با چنین کاری قضیه را چاق تر میکنم و این خبر خود مانند بمبی منفجر میشود. پس بهتر است در این مورد صحبت کنم. کماکان که بعضی از سایت ها همین اکنون خبر های تحت عنوان دو خورشید در سال 2012 منتشر کرده اند.نویسنده این خبر حتی سعی کرده تا این اتفاق را با پیشگویی بی معنی مایا ها در مورد سال 2012 ارتباط دهد.
مقاله منشتر شده در سایت هفیگتون تحت عنوان در سال 2012 دو خورشید در آسمان دیده خواهد شد اساسأ خیلی هم خوب است و حتی با دانشمندی بنام برد کارتر استاد فیزیک دانشگاه سوترن کوینلد روی سنارویوی انفجار ابرنواختری ستاره ابط الجوزا هم صحبت شده. دکتور کارتر در این مقاله گفته که ستاره ابط الجوزا یکی از درخشان ترین ستاره ها در آسمان شب است و این ستاره در حال از دست دادن جرم خود است که این خود نشانه ی از نابودی آن است. کلأ قضیه در مورد این ستاره خیلی جالب است و دوستانی که به انگلیسی آشنایی دارند میتوانند این مقاله را اینجا بخوانند. یک مقاله دیگر از یان اونیل دانشمند فیزیک نجومی در مورد رد این خبر تحت عنوان
نه ترسید ستاره ابط الجوزا در سال 2012 منفجر نمی شود. اما در نخست چند نکته در مورد خود ستاره ابط الجوزا:
این ستاره به این زودی منفجر نمی شود و ما شاهد دو خورشید در آسمان نخواهیم بود...
ستاره ابط الجوزا از چشم تلسکوپ فضایی هابل.
ستاره ابط الجوزا یا ستاره الفای صورت فلکی جبار که یک ستاره غول سرخ است، حدود 600 سال نوری از ما فاصله دارد و جرم این ستاره 20 برابر خورشید و قطر آن حدود 900 برابر خورشید می باشد. اگر این ستاره در این مرحله از عمر اش بجای خورشید می بود، چهار سیاره سنگی، یعنی عطارد، زمین، زهره و مریخ و حتی ساکنین کمربند سیارک ها را در دل خود فرو می برد و به لبه سیاره مشتری میرسید. این ستاره در آستانه مرگ خود قرار دارد. وقتی ستاره ی با چنین بزرگی و جرم زیاد می میرد، در واقع بصورت یک ابرنواختر منفجر میشود.
این ستاره با اتموسفیر خود حتی از مدار مشتری هم فراتر میرود و تا سیاره زحل میرسد.
این ستاره نارنجی رنگ در صورت فلکی جبار و درست در شانه راست آن قرار دارد و شبها به سادگی در افق شرقی کابل قابل رویت است.
فاصله تا ستاره ابط الجوزا چندان واضح نیست ( اتموسفیر بیرونی این ستاره به شدت باد کرده و این خود تعیین فاصله را تا حدی دشوار می سازد). اما اساسأ فاصله این ستاره چیزی حدود 600 سال نوری است و این ستاره به حدی از ما دور است که نمی تواند هیچ تهدیدی را برای ما زمین ها به بار بیاورد. ستاره ابط الجوزا ممکن فردا انفجار کند و یا هم 100 هزار سال بعد. ما زمان دقیق انفجار این ستاره را نمی دانیم. اما با توجه به فاصله زیاد این ستاره انفجار آن حتی در سال آینده بی اساس و غیر قابل تصور است. به نظر میرسد که نویسنده مقاله سعی داشته تا این حادثه را با سال 2012 گره بزند و یک بار دیگر موضوع پیشگویی مایا ها را زنده کند که اساس خوبی برای ساخت فلم های هالیوودی و نشر مقالات متعدد شبه علمی در سالهای گذشته شده بود.
بد تر از همه که نویسنده مقاله زمان این انفجار را به گفته های دکتور کارتر نسبت داده، اما دکتور کارتر در مقاله اصلی هیچگاه در مور زمان این انفجار چیزی نه گفته.
در پایان میخواهم یکبار دیگر بگویم که این ستاره آنقدر از ما دور است که نمیتواند هیچ آسیبی به ما برساند. یک ابرنواختر یعنی یک ستاره ای که در آستانه مرگ قرار دارد حد اقل باید حدود 25 سال نوری از زمین فاصله داشته باشد تا بتواند خطر و زیان قابل سنجشی را به بار بیاورد و برای اینکه خطر جدی برای ما به بار بیاورد، باید نزدیکتر از این حد باشد. انفجار یک ستاره در فاصله 600 سال نوری واقعأ خیلی درخشان و دیدنی خواهد بود، اما نه آنقدر بزرگ و درخشان که به صورت یک خورشید دیگر نمایان شود. حتی نمی تواند به اندازه ماه کامل درخشان شود، اما به مراتب درخشان تر از سیاره زهره.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر