مدتی است
که تروریسم کور و جنایت کاران قساوت پیشه هستی مردم مظلوم و بی پناه هزاره در
کویته پاکستان را آماج حملات ضد بشری خویش قرار داده و هر روز قربانی می گیرند. حملات
انتحاری و مرگباری که برای چندمین بار جان صدها انسان بی گناه را گرفته است، به
راستی که یک نسل کشی تمام عیار و آشکار است. در آخرین حمله در تاریخ 29 دلو 1391
صورت گرفت، متاسفانه بیش از هشتاد نفر به شهادت رسیدند و بیش از صد نفر به شدت زخم
برداشتند. از کسانی که این حملات را انجام می دهند، چیزی غیر از خلق فاجعه و کشتار
دسته جمعی انسان های بی گناه، انتظار نمی رود. زیرا آن ها علاوه بر اینکه وحشی گری
و خشونت را از نیاکان پلید خویش به ارث برده اند، در جامعه ای پرورش یافته اند که خشونت
و خوانخواری در آن نهادینه شده است. فرهنگ متحجر و سیاه طالبانی که نه تنها چهره
اسلام بلکه انسانیت را به ابتذال کشانده است، به این زودی ها سایه اش را از زندگی مردم
ما در پاکستان و افغانستان برنخواهد داشت. تا زمانی که پرورشگاه های حیوانات وحشی
به نام مدارس دیوبندی در پاکستان وجود داشته باشد، این روند وحشتناک ادامه خواهد
یافت. چون خرافات به ویژه زمانی که ایدئولوژیک می شود، چشم ها را کور، دل ها را
سنگ، عقل ها را خرفت و در یک کلام انسان را به وحشی ترین موجود روی زمین تبدیل می
کند. در این میان، اما شگفتی بسیار در این است که چرا جهانیان در یک توافق نانوشته
در برابر این فجایع چشم فروبسته و در برابر این نسل کشی تمام عیار سکوت مرگبار
اختیار کرده است؟ انگیزه های پلید نژادی، مذهبی، قومی و خودشیفتگی های کودکانه،
باعث شده است که لشکر جهل و خرافه در آرامش کامل در کویته پاکستان، نفس ناپاک و
غریزه آدم کشی خود را از خون انسان های مظلوم و بی دفاع، ارضا کند. از نگاه ما به
همان میزان که کشتار و نسل کشی هزاره ها در پاکستان، نشانه سقوط انسانیت در لجن
زار خشونت و پلشتی است، سکوت مرگبار مجامع جهانی، نهادهای مدعی حقوق بشر،
سردمداران تزویر و مدعیان دیانت، در برابر این فاجعه انسانی، نشانه تشریک مساعی در
کشتار هزاره های پاکستان و معاونت در جرایم ضدبشری است که هروزه در کویته اتفاق می
افتد.
فعالین
مدنی ولایت دایکندی که هنوز جنایت های عبدالرحمان خانی و فجایع خونین غرب کابل و
افشار ویرانه را بر شانه های زخمی خویش احساس می کنند، ضمن همدردی و همدلی با مردم
کویته به نکات زیر تاکید می کنند:
1-
از مجامع
جهانی و نهادهای حقوق بشری به خصوص سازمان ملل متحد و در راس آن از جناب بانکیمون
می خواهیم که برای جلوگیری از کشتار هزاره ها در کویته پاکستان راه چاره عملی و
فوری جستجو کند.
2-
از تمام
هزاره ها در سراسر جهان تقاضا می کنیم که با هر وسیله ممکن رنجدیده گان کویته را
یاری رسانند و به هر وسیله ممکن از آن ها حمایت کنند. بدون شک آگاهی بخشی در سطح
جهان، اعتصابات، تظاهرات، تجمعات و در یک کلام حرکت های مدنی از مهم ترین وسایل
مشروع و انسانی حمایت از مردم کویته می تواند باشد. تا زمانی که حرکت های مدنی به
نتیجه مشخص نرسیده هرگز از پا نایستند.
3-
از نگاه
ما دولت پاکستان نه تنها از فجایع دنباله دار در این کشور جلوگیری نمی کند بلکه
مستقیما در تمامی این جنایت ها دست دارد. زیرا عناصر بنیادگرا در درون دولت و نیز
در سازمان استخبارت پاکستان به طور ریشه ای و عمیق رسوخ کرده و تمامی جنایت هایی
را که در پاکستان و افغانستان صورت می گیرد، سازماندهی و اجرا می کنند. به همین
خاطر تقاضا از دولت از هم پاشیده و ضعیف پاکستان مبنی بر جلوگیری از این فجایع،
کار بیهوده است. لذا از تمام مجامع بین المللی و تمام کسانی که به آزادی، برابری و
انسانیت باور دارند، می خواهیم که دولت پاکستان را وادار به مقابله با تروریسم کور
بین المللی کنند.
4-
از مردم
مظلوم کویته به خصوص رهبران سیاسی و نهادهای مدنی پاکستان می خواهیم که بر خواسته
های برحق و انسانی شان از دولت پاکستان و مجامع جهانی، پافشاری کنند و تا تصمیمات
عملی در پاسخ به خواست های مشروع شان، دست از اعتراض نکشند.
5-
فعالین
مدنی ولایت دایکندی یک بار دیگر قتل عام هزاره های کویته پاکستان به وسیله لشکر
خرافه و جهل و سپاه سیاه روی مدارس دیوبندی را شدیدا محکوم کرده و اعلام می دارد
که در همگامی و همدلی کامل با سایر هزاره های جهان، از مظلومان کویته از جان و دل
حمایت می کنند.
به امید روزی که همه لکه های سیاه از دامن انسانیت پاک گردد و خون هیچ
انسانی بر روی زمین نریزد.
فعالین مدنی ولایت دایکندی
1 حوت 1391
دایکندی/ شهر نیلی