مانده ام این کرزی و دوروبری هایش چگونه این قدر زیبا، با برنامه ریزی و هماهنگی کاملا، در اکثر موارد بی نقص، فعالیت های ذهنی، مدنی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و رسانه ای ما را به دست می گیرد. پرسشی که سالها است پاسخ اش را نیافته ام، گر چه علم امروز می گوید هر عمل تکرارپذیر را می توان اندازه گیری کرد و پیشبینی نمود قدم بعدی چیست. اما گویا این امر درباره ی کرزی صدق نمی کند.
دیده ام هر بار کرزی اراده می کند، کارش عملی می شود. او زیرکانه با چیدن مهره های اجتماعی، سیاسی، به راه انداختن حرکت های جمعی سازمان دهی شده و حسابی به اهدافش می رسد. از روزی می ترسم که او بدون پاسخگویی به آنچه در طول دوازده سال انجام داده، پس از انتخابات ریاست جمهوری فراموش شود و یا در کنار رئیس جمهور آینده بیباکانه به ریش همه بخندد.
هزاره ها فعلا کاملا، بدون استثنا، در غم اعتصاب غذا مانده اند (این یعنی جامعه گوسفندی پوپر). در حالی که می بینیم دیگر اقوام نیز درگیر این مسأله ملی شده اند، ارگ ریاست جمهوری اخگر آتش خورده را باد می زند تا شعله اش فراگیرتر و طولانی تر شود.
گام های حساب شده ی ارگ به قتل عام ساکنان کشورم می انجامد.
.jpg)