رسانه ذاتاً نهاد مقدس می باشد. و رسانه در حکم نمک است. اما اگر به قول معروف نمک بگندد، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ در طی سالهای آخر یعنی در سالهای پس از حکومت امارت اسلامی طالبان همگی می دانیم که رسانه های صوتی، تصویری و چاپی ایجاد گردید و هویتهای ارجمندی مانند خبرنگار و روزنامه نگار و ژورنالیست در عرصه رسانه پیدا شدند.
در این سالها همواره متوجه عدم اطلاع رسانی بوده ام. و همیشه یک خلاء احساس می کرده ام. و هماره چیز کمی در دستور کار خبرنگاری و رسانه ای افغانستانیها می دیده ام. به عبارت دیگر، در طی این سالها شاهد بوده ام که برخی از اتفاقات و رخدادهای فرهنگی، برنامه ها و کنفرانسها در همین شهر کابل رخ می داد و لیکن از سوی خبرنگاران انعکاس داده نمی شد. دایم به این فکر بودم که چرا این سرزمین در بایکوت و در سکوت خبری سیر می کند؟ به طور مثال وزارت فرهنگ همه ساله جشنواره فرهنگی برگزار می کند ولی خبرش در هیچ جایی منعکس نمی شود. رخدادهای فرهنگی و هنری به وقوع می پیوندد ولیکن خبرنگاران از پهلویشان به اصطلاح محلی"خر سوار" تیر می شوند. سالها گذشت و این سؤالها بیشتر و بیشتر شد و من در جستجوی این معما بودم. ادامه....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر