انتخاباتي كمپاين كه ناوړه ګټه؟
احمدنويدنظري_هلمند
اوس دهيواد په نوروسيمواوهلمندكي دولسمشريزوټاكنوته لپاره ديوشميركانديدانوكمپاينونه په خورا چټكۍ سره روان دي او هره ورځ په ګڼوولاياتوكي ديوه كانديدپه ملاتړغونډه كيږي اوخلك هم د ډوډى ،پېسواوډاليوپه تمه دې محفلوته په خورا شوق ځي خوداسي كسان سته چي تېر ايستل كيږي ترڅوپدې محفلوكي برخه واخلي.
ښه بېلګه يي په لښكرګاه ښاركي دروښان،ځلاند .پرل (مرغلري) اونور دانګليسي ژبي دزده كړومركزونه دي چي خپل شاګردان دكورس دپروګرام په نامه انتخاباتي كمپاينونوته استوي.
څه موده وړاندي ديوه مخكښ كانديدپه ملاتړغونډه كي ګڼو دشخصي كورسونوزده كوونكو گډون كړئ وو اودسهارپرشپږوبجودې محفل ته راغوښتل سوي وه خودغه زده كوونكي چي اكثره يي لس كلن ښكارېدل تراتوبجوپوري خبرنه درلود چي استادانويي دوى تير ايستلي دي اودكورس دپروګرام په بانه يې كمپاين ته رابللي دي.
زده كوونكي چي ډيرخسته ښكاريدل ويل چي سهاريې چاى هم ندي خوړلي اوكيداى سي چي دغه پروګرام ترغرمې پوري دوام ومومي.
نورنوناوړه ګته څنګه چي دبل لس كلن اوتردې هم لږعمردرلودونكي اولادونه ورته نانزكي ښكاري اودخپلوجېبولپاره پرې لوبي كوي. زه هرهغه چاته چي دغه ډول كړني كوي وايم كه چيري دې كاروته دوام وركړې نوكيداى سي چي په دوى هم نوردغسي لوبي وكړي اوهغه زده كوونكي چي اوس يې جلب كړي دلاسه وركړي.
زه باورلرم چي هيڅ كورنۍ هم نه غواړي خپل اولاد پدې ډول كورسونوته چي تري ناوړه استعفاده كوي واستوي.
شماره خبر : 1658
تجمع خبرنگاران افغانستان در حمایت از خبرنگاران ایرانی
خبرنگاران و مسوولین رسانه های محلی ، ملی و بین المللی در غرب افغانستان در یک گرده همایی در شهر هرات خواهان آزادی خبرنگاران ایرانی بازداشت شده شدند.
به گزارش «یولداش» این خبرنگاران که پلاکاردهایی در لزوم احترام به آزادی بیان و آزادی مطبوعات در دست داشتند ، خواستار آزادی هرچه سریعتر خبرنگاران و فعالان سیاسی بازداشت شده توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران شدند.
وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان دستور داده است چهار سایت اینترنتی که به نام حامد کرزی، رئیس جمهوری این کشور ایجاد شده اند بسته شود.
محتوای صفحات این سایت ها شامل مطالب و تصویرهایی است که به نظر مقامات به شخصیت آقای کرزی آسیب می رساند.
همچنین نرم افزارهای کامپیوتری و آهنگ هایی نیز در این سایت ها وجود دارد که در دسترس خریداران آنلاین گذاشته شده است. برخی از این نرم افزارها و آهنگ ها رایگان است.
دستور مسدود شدن یک سایت دیگر اینترنتی که به نام عبدالکریم خرم، وزیر اطلاعات و فرهنگ ایجاد شده، نیز صادر شده است.
عبدالشکور داد رس، عضو کمیسیون بررسی تخطی های رسانه ای در وزارت اطلاعات و فرهنگ ایجاد این سایت ها را تجاوز به حقوق فردی و حریم شخصی افراد خواند.
او گفت: "وقتی که مطالب این سایت ها را دیدیم، نه تنها به آدرس آنها (آقای کرزی و آقای خرم) که حقوق حقه معنوی آنها است، تجاوز صورت گرفته بود، بلکه از این آدرسها نشراتی شده که در حقیقت به حیثیت کلی این اشخاص و افراد آسیب می رساند."
مقام های وزارت اطلاعات و فرهنگ می گویند دستور بستن این سایت ها را بر اساس شکایت ستاد انتخاباتی آقای کرزی صادر کرده اند.
اما وحید عمر، سخنگوی ستاد انتخاباتی آقای کرزی شکایت این ستاد علیه این سایت ها تکذیب کرد، ولی او اقدام وزارت اطلاعات و فرهنگ برای بستن این سایت ها را برای اعاده حقوق شخصی آقای کرزی کاری درست دانست.
آقای عمر گفت: "اگر رئیس جمهوری به عنوان یک فرد عادی هم باشد، این حق را دارد که (علیه این سایت ها) شکایت کند. این موضوع به کمیسیون سمع شکایات مطبوعاتی وزارت اطلاعات و فرهنگ رفته بود، اما از جزئیات آن آگاهی دیگر نداریم."
سخنگوی ستاد انتخاباتی آقای کرزی افزود: "این قدر گفته می توانم در حالی این (شکایت علیه این سایت ها) حق ما است، اما این کار از دفتر ما انجام نشده است."
مقامات وزارت اطلاعات و فرهنگ می گویند دستور بستن این سایت ها را به وسیله نامه رسمی به وزارت مخابرات اطلاع داده است.
ولی وزارت مخابرات افغانستان از به دست آوردن چنین دستوری اظهار بی اطلاعی کرده است.
با این همه، هنوز این سایت ها کاملاً بسته نشده اند.
منبع سایت فارسی بی بی سی
در یک هفته اخیر حملات نیروهای آمریکایی، و ناتو علیه مواضع طالبان شدت یافته و هدف از این عملیات تامین امنیت انتخابات اعلام شده است.
روزنامه های بریتانیایی امروز نیز به تفصیل درباره وضعیت جنگ در جنوب افغانستان، فشار بر دولت بریتانیا به دنبال افزایش تلفات نیروهای بریتانیایی در هلمند و ارزیابی سیاست جنگی بریتانیا در افغانستان پرداخته اند.
گاردین در عنوان خود آورده است که گوردون براوان نخست وزیر بریتانیا در نظر دارد نیروهای این کشور را در افغانستان افزایش دهد و دو هزار سرباز دیگر به ولایت هلمند اعزام کند.
به نوشته گاردین، این احتمال به دنبال بازنگری مأموریت بریتانیا در افغانستان مطرح می شود که به صورت فوق العاده از سوی وزارت دفاع و پس از افزایش تلفات نیروهای بریتانیا در افغانستان انجام شد.
این روزنامه ضمن اشاره به شمار 9000 نفری نیروهای بریتانیایی در افغانستان نوشته است که بررسی مسئله اعزام نیروهای بیشتر، از عزم نخست وزیر بریتانیا برای دست یابی به پیشرفت در افغانستان پیشاپیش انتخابات ریاست جمهوری در این کشور حکایت دارد.
روزنامه آبزرور نیز نوشته است که وزارت دفاع بریتانیا در حالی که میزان تلفات نیروهایش در افغانستان بالارفته، طرح هایی برای افزایش نیرو در این کشور دارد.
آبزور نوشته است از آنجا که تشخیص دوست و دشمن در جنگ افغانستان روز به روز دشوارتر می شود، بسیاری از سربازان و مقامات ارشد نظامی بریتانیا نسبت به پیروزی در این جنگ اظهار تردید می کنند.
این روزنامه از قول یک منبع استخباراتی غربی در کابل نوشته است که طالبان امسال مقاومت بیشتری از خود نشان می دهند، و از تدارکات و سازماندهی بهتری برخوردار شده اند.
روزنامه ساندی تایمز نوشته است که نمایندگان حزب حاکم کارگر از رئیس ستاد ارتش انتقاد کرده اند که چرا در یک جلسه خصوصی با رئیس حزب مخالف محافظه کار از کمبود شدید هلیکوپتر و نیرو در جنگ افغانستان شکایت کرده و بدین ترتیب با وارد شدن به حریم سیاست پا را از گلیم خود فراتر گذاشته است.
این رووزنامه در صفحه دیگری تصاویر 184 سرباز بریتانیایی را که تاکنون در افغانستان جان خود را از دست داده اند، منتشر کرده است.
روزنامه ایندپندنت می نویسد که علارغم تلاشهای مقامات نظامی بریتانیا برای اعزام نیروهای بیشتر به افغانستان به منظور مقابله با طالبان، بسیاری از وزرای دولتی طرحی محرمانه دارند تا پس از برگزاری انتخابات در افغانستان میزان نیروهای بریتانیایی در این کشور را کاهش دهند، و این امر عمدتاً به دلیل هزینه های مالی آن مطرح می شود.
به نوشته ایندیپندنت، در حالی که مقامات ارشدی چون نخست وزیر، و وزرای خارجه و دفاع تلاش دارند مأموریت بریتانیا در افغانستان را توجیه کنند، تردیدهای روز افزونی درباره ادامه حضور نیروهای بریتانیایی در افغانستان به ویژه با توجه به کمبود تجهیزات آنان مطرح می شود.
منبع: بی بی سی
ديري بود كه عكسي را بارگذاري نكرده بودم اما اميد وارم دوستان منتظر تماشاي عكسهاي من مرا بخشيده باشند به هر حال دوست دارم عكس هاي جديد ام را كه از خانم آمنه رسولي گرفته را در وبلاگ بصيرسيرت ببينيد
مبارزات انتخاباتی نامزدهای دومین دور انتخابات ریاست جمهوری افغانستان برای هزاران جوان بی کار زمینه کار فراهم کرده است.
شمار بیشتر این جوانان دانش آموزان مکاتب/مدارس و دانشجویان دانشگاه ها هستند و شماری از آنها از کار در ستادهای انتخاباتی صاحب درآمد شده اند.
در همایشی که در یکی از هتل های شهر کابل از سوی یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری برگزار شده بود، شماری از جوانان با شور و هیجان عکس های این نامزد را نصب می کردند، شعار می دادند و کف می زدند.
خیرالله، یکی از این جوانان گفت دانش آموز صنف/کلاس دوازدهم است و در اوقات بی کاری با جوانان دیگر همراه می شود و کارهای تبلیغاتی نامزد مورد نظر خود را انجام می دهد.
او گفت: "کار ما این است که پوسترها آقای دکتر را نصب می کنیم، در مکتب ها (مدرسه ها) تبلیغ می کنیم و البته به مراکز آموزشی خصوصی و مکتب های خصوصی هم می رویم."
فاضل سانچارکی، یکی از مسئولان دفتر انتخاباتی عبدالله عبدالله، نامزد انتخابات ریاست جمهوری گفت که صدها جوان برای کار به این دفتر مراجعه کرده اند.
آقای سنچارکی گفت: "بعد از هشت سال و تحولاتی که در کشور صورت گرفته، نسل جدیدی به میدان آمده است که چیزهای تازه می خواهند، اصلاحات می خواهد و تغییرات می خواهد."
او افزود: "به همین دلیل طیف های وسیعی از جوانان، که شامل دانشجویان و دانش آموزان مکاتب می شوند و همچنان طیف های وسیعی از نهادهای فرهنگی و رسانه ای که در جامعه مدنی و بخش های مختلف جامعه فعالند، روی آروده اند. ما با موج عظیم و گسترده ای از نسل جوان روبرو هستیم."
یکی دیگر از مسئولان ستاد انتخاباتی آقای عبدالله، که نخواست نامش فاش شود گفت که بیش از شش هزار جوان تنها در شهر کابل برای تبلیغات در این ستاد استخدام شده اند.
البته در ولایت های دیگر افغانستان هم جوانان به استخدام ستادهای انتخاباتی درآمده اند و برای نامزدها تبلیغ می کنند.
پیر سید شاه، مسئول ستاد انتخاباتی حامد کرزی در ولایت خوست، در جنوب شرق افغانستان گفت: "یک تعداد جوانان بی کار باسواد و بی سواد از برکت مبارزات انتخاباتی در این دفتر گماشته شده و صاحب حقوق شده اند."
یک تعداد جوانان بی کار باسواد و بی سواد از برکت مبارزات انتخاباتی در این دفتر گماشته شده و صاحب حقوق شده اند
پیر سید شاه، مسئول ستاد کرزی در خوست
با این همه، پرسش اساسی این است که آیا علاقه مندی به نامزدها و برنامه های انتخاباتی آنها، این جوانان را وارد کارزار انتخاباتی کرده است یا فقر و بیکاری؟
عتیق الله مطمئن، جوانی در ستاد انتخاباتی میرویس یاسینی گفت: "در بخش فرهنگی دفتر آقای یاسینی کار می کنم. با کار کردن در این زمینه ها از یک طرف تجربه ما بیشتر می شود و از طرف دیگر نفع اقتصادی نیز برای ما دارد."
اما فروزان فنا، دیگر نامزد انتخابات ریاست جمهوری گفت که او توان پرداخت پول به چنین افرادی را ندارد. خانم فنا گفت شماری از جوانان به طور داوطلبانه در کنار او جمع شده اند.
خانم فنا گفت: "درست است که عده ای از جوانان در کنار ما هستند، اما آنها را برای کار مشخصی استخدام نکرده ایم. آنها لطف کرده اند با ما در نصب پوسترهای ما و بعضی کارهای دیگر همکاری می کنند."
اشرف غنی احمدزی، دیگر نامزد انتخابات ریاست جمهوری هم می گوید که هزاران جوان از طبقات مختلف جامعه به گونه داوطلبانه کارهای تبلیغاتی او را پیش می برند.
آقای احمدزی گفت: "اکثریت مطلق آنها، که شمار آنها از ده هزار نفر تجاوز می کند، مطلقاً رضاکارانه کار می کنند؛ حرکت خودجوش است. خوشبختانه از هر ۳۴ ولایت افغانستان نمایندگی داریم."
با این حال کمیسیون انتخابات افغانستان می گوید در باره تعداد افرادی که در استخدام ستادهای انتخاباتی درمی آیند و همچنین مقدار حقوقی که به آنها پرداخت می شود " نظر و برنامه خاصی " ندارد.
منبع: بی بی سی فارسی
نویسنده: علی امیری
افغانستان امروز، از فقر ایدئولوژی رنج میبرد. به همین دلیل ، به رغم تعدّد گروههای سیاسی، تنوع ایدئولوژیهای سیاسی و در نهایت رقابت ایدئولوژیک در میان گروههای سیاسی کمتر مشاهده میشود. سه ایدئولوژی عمده (اسلامیزم، سوسیالیزم و لیبرالیزم) نه تنها از رهگذر انشعابات و اختلافات تکثیر نشده است، که هر کدام مسیر استحاله را پیموده و در یکدیگر تداخل کرده است.
امروز لیبرال محافظهکارهای فسیلشدهای داریم که از اسلام دم میزنند؛ اسلامیستهای اخوانی داریم که شعار دموکراسی سر میدهند ، و سوسیال مارکسیستهایی داریم که از بازار آزاد سخن میگویند. کنگرهی ملی لطیف پدرام و بشیر بیژن را ، که هنوز رؤیای اقتصاد هدایتشدهی مدل چین را در سر میپرورانند و با دمزدن از امپریالیسم و استکبار و فدرالیزم، حس طبقاتی و ایدئولوژیک خود را تا حدی تسکین میدهد، نمیتوان جز استثنایی بر سازندهی قاعده، در اردوگاه از هم پاشیدهی چپ افغانی دانست.
نه تنها معاون پدرام ، آقای بشیر بیژن هم به صحنه آمده است، که حضور شاهنواز تنی، محبوب الله کوشانی و حبیب منگل، همگی از اردوی چپهای افغانستان، طبل فروپاشی این اردوگاه و زوال ایدئولوژی چپگرایی وهژمونی سوسیالیسم را به صدا درآورده است.آرمانگراییهای ایدئولوژیک اسلامیستها نیز در زیر سایهی سنگین واقیعتهای سرسخت اقتصادی و اجتماعی استحاله شده و مشمول قاعدهی «هرآنچه سخت و استوار است دود میشود و به هوا میرود» گردیده است. عبدالرّسول سیاف به اردوی کرزی پیوسته است؛ و برهان الدّین ربانی، هرچند جبههی مخالف کرزی را رهبری میکند، اما از سر ناگزیری به قواعد بازیِ تن داده است که حریف تعیین کرده است. این استاد دیگر نه از مشروعیت الهی سخن میگوید، نه از شورای حل و عقد، نه خود را اولیالامر میخواند، و نه به صدور فتوا علاقه نشان میدهد. بلکه کاتولیکتر از پاپ، بیش از هر کسی دیگر از دموکراسی، قانون و عدالت و انصاف سخن میگوید. مولوی نبی محمّدی و یونس خالص مردهاند بدون اینکه کدام میراث فکری یا خلف معنوی از خود برجا نهاده باشند ؛ و صبغت الله مجددی نیز حتی آنگاه که از الهام و اشارات الهی مدد میجوید، راهی جز تأیید حامدکرزی رییس جمهوی کنونی نمییابد. تنها استثنای مؤید قاعده در اردوی اسلامگرایان گروه طالبان است که توحش جاهلانهی آنها، کمتر میتواند طنین ایدئولوژیک داشته باشد و بیشتر بازتاب یک نیروی اهریمنی و ظهور ارادهی معطوف به وندالیزم و ویرانی است، و اینک آشکارا همه از آن تبری میجویند.
دیگر سخن از جریان بیرمق لیبرالیسم افغانی چندان لزومی ندارد. نسل کهنتر این جماعت اکنون تقریباً در حال انقراض به سر میبرد. عبدالستار سیرت که اعتبار خود را از وفاداری به شاه سابق میگرفت، هرچند در جریان کنفرانس بن اندکی چهره نمود، اما در جریان نخستین انتخابات ریاست جمهوری اختر بخت اودرخشش چندانی نداشت و پس از آن رهسپار زاویه خاموشی و فراموشی شد. امین ارسلا نیز در تلاشها و تقلّاهای خود چیزی بیشتر از حاشیهی قدرت انتظار ندارد، و همایون شاه آصفی نیز روی نیمکت ذخیره نشسته است تا اگر مثل این بار میرویس یاسینی از معاونت دکتر عبدالله سر باز زد، بخت خوابآلود او بیدار شود. عبدالرحیم غفورزی کشته شد و عبدالغفور روان فرهادی خسته از سیاست و بازیهای آن، اکنون با ادب صوفیانه و مولانا و بیدل بیشتر مأنوس است. نسل جدیدتر لیبرالهای افغانی که به دنبال سقوط طالبان، از مراکز سیاسی و اقتصادی غربی در کشور سرازیر شدند، طلوع نکرده افول کردند، جوان نشده پیر شدند و بیآنکه برگ و باری بدهند بیبار و بیثمر گشتند. در این میان انورالحق احدی، اشرف غنی احمدزی، و علی احمد جلالی بخت خود را در سیاست و اداره نیز آزمودند، اما گره از کار فروبستهی هیچ کس نگشودند.
اینک، در این قحطسالی ایدئولوژیک، نه افسانهی لیبرالیسم کسی را افسون میکند، نه شرار اندیشههای آن پیامبر کذّاب (مارکس) کسی را به شور میآرود و "جهاد" و "دعوت" و "حکومت عدل اسلامی" نیز در عمل آزمون تاریخی خود را پس داده است و دیگر چندان از کسی دل نمیرباید. در چنین حال و قضایی آرایش نیروهای سیاسی مبنایی جز" منفعت" ندارد. همه میکوشند که در گلیم قدرت جای پایی برای خود باز کنند. چپها حتی نمیخواهند نفسکشیدن سوسیالیزم افغانی را اعلام کنند، بلکه قصد دارند در رودخانهی انتخابات غسل تعمیدیافته و خود را تطهیر کنند. عدّهی زیادی شاید بتوانند بدین وسیله از گمنامی به در آیند و در تاریخ ثبت شود که در دومین انتخابات ریاست جمهوری مثلا مولانا عبدالقادر امامی غوری و استاد المعتصم بالله مذهبی، هم به عنوان نامزد شرکت داشتهاند. و در سطوح بالاتر که بیاییم دکتر اشرف غنی احمد زی و دکتر عبدالله عبدالله، پستهای انتصابی ضمانتشده را بر ورود در کارزار انتخابات ترجیح میدادند. اما بخت یار شان نبود و چانهزنیها و رایزنیها و بگومگوهای پشت پرده و روی پرده به نتیجه نرسید و ناگزیریاران سابق رییس جمهور اکنون رو در روی او ایستادهاند. اینک این وزرای سابق و رقبای لاحق چه پیامی دارند؟ کدام تدبیر ناکردهی خود را در کار خواهند کرد و کدام ید بیضا و عصای موسی نهفتهی خویش را رو خواهند نمود؟ واقعیت این است که رییس جمهور کرزی کارنامهی کامیابی ندارد، اما وزای سابق و رقبای لاحق او از او تهیدستترند. دکتر اشرف غنی احمدزی در دانشگاه جنگ زبانی راه انداخت و در وزارت مالیه کارنامهی ناکامی از خود رقم زد و آنگاه کوله بار سفر بربست و با روان رنجور و تن بیمار به دور جهان گشت و در مذمت و مضرت ادارهای که خود از ارکان اصلی آن بود، به هر شیوه ای سخن بافت، اما گوش شنوایی نیافت. اینک خوشبختانه بخت خو را در ترازوی افکار عمومی به آزمون گذاشته است. اما کامیاب آمدن از این آزمون برای او دشوار به نظر میآید. خوب است که وزن اجتمای دانه هایدرشت دنیای سیاست آشکار شود و "خوش بود گر محک تجربه آید به میان." اما، دکتر عبدالله که در دوران وزارت او 97% کارمندان وزارت خارجه نه تنها از یک قوم که از یک منطقه بود، نیز چهرهی ناشناخته نیست و سالها است که توان و تدبیر و مهارت و مدیریت و نگاه و نگرش خود را در معرض دید همگان گذارده است. او نیز کارتی برای رو کردن ندارد، اما نسبت به دیگران موقعیت دشوارتری دارد.آیا داکتر عبدالله وزیر از قدرتماندهی سابق است که میخواهد از نمد قدرت کلاهی برای خویش بسازد و یا نامزد جبههی ملی است که به پشتیبانی اردوگاه مخالفین آمریکا در پی احیای ائتلاف شمال سیاسی است؟ هر گزینه که درست باشد موضع داکتر عبدالله را دشوار میکند.
دکتر خودش نیز از این واقعیت تا حدودی باخبر است. به همین خاطر است که همزمان که تبلیغات و کمپاین او شدت و رونق میگیرد، خبرهایی از انصراف او به سود کرزی، اینجا و آنجا نیز شایع میگردد. این هر دو قابل توجیه است.داکتر عبدالله باید به شدت کمپاین کند و باید بیش از هر کسی دیگر میل به انصراف داشته باشد. چون تنها بازندهی واقعی این انتخابات است. در فردای انتخابات دست او از دسترخان دولت کوتاه خواهد بود و ردای رهبری اپوزیسیون نیز در تن او ناسازگار است. باید فشار بیشتر، تبلیغات بیشتر و حتی سبوتاژ بیشتر به کار گیرد تا مگر پیش از روز زورآزمایی به سهم ضمانت شده و تعریفشدهای از قدرت دست یابد.
نه در تن ایدئولوژی تابی مانده است و نه در روخ آن رونقی. اینک جدال، جدال منفعتها است . با شعارهای تقلیدی «تغییر و امید» نمیتوان کاری از پیش برد و با رمانتیسم سیاسی نمیتوان واقعیتهای سرسخت را تغییر داد. به طور بسیار ساده، داکتر عبدالله باید برای رأی دادن به خود منفعتی تعریف کند. رأی دادن به اونه تنها باید سودی داشته باشد که سودش از رأی دادن به کرزی بیشتر نیز باید باشد. چیزی که داکتر عبدالله به رغم محبوبیت و نجابت خود هرگز نمیتواند آن را به مخاطبین خود، به مردم افغانستان و به دوستان بینالمللی افغانستان، اثبات کند. راستی رأی دادن به داکتر عبدالله چه سودی دارد و تأمینکنندهی کدام منفعت است؟
منبع: جمهوری سکوت
