دومین روز ماه حمل "روز دهقان" نام گذاری شده است. در این روز از مردم خواسته می شود محیط زیست شان را با کاشتن نهال، گل، درخت یا تخم و دانه سرسبز کنند. هر چند، این روز نمایی نمادین دارد. در این روز فعالان جامعه مدنی(؟!) گرد هم می آیند و در پارک، فضای سبز و جایی مناسب حال خودشان دست به کاشتن نهال می کنند.
روی سخن جامعه مدنی است. امروز ساعت 9.15 رسانه ها برای پوشش خبری نهال نشانی دسته جمعی "مجمع ملی جامعه مدنی افغانستان" در پارک علاءالدین گرد هم آمدند. زنان و مردانی صحبت کردند و قرار شد 450 نهال کوچک در زمین نشانده شود. نهال های زیادی نشانده شده اند، اما چه کسانی زحمت بیل زدن را گرفتند؟ و چه گذشت؟ جای چه چیزی خالی بود؟
چیزی که من دیدم در عکس ها بیان شده اند "جامعه مدنی دست به کمر ایستاده، فقط خودی در برابر رسانه ها و دوربین نشان می دهد و مصاحبه می کند." هر چند، هماهنگی برگزاری این برنامه را آنها کردند. بلاخره باید به شهرت رسید یا نه؟
همیشه نوشته ام که جامعه مدنی خلاقیت ندارد و اهل منتقدانه اندیشی نیست. محیط زیست پاکیزه نیازمند اذهان پاکیزه شهروندانش است. ذهن مردم من آلوده است به خشونت، پذیرش طالبان، زن ستیزی، زورگویی، فساد اداری، لاف زنی، تنبلی، وابستگی پایدار، انتظار منجی انسان ها، بیمارِ فقر جنسی، تشنه ی پول و قدرت. هیچ پیامی از جامعه مدنی برای پاکیزه سازی اذهان ندیده ام و نشنیده ام.
پیشنهاد می کنم بیشتر به پاک سازی و پاکیزه نگه داشتن اذهان به سوی سازندگی مثبت و انسانیت کوشا باشیم، در کنار پاکیزه سازی محیط زیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر