رییس جمهور بازهم مارا متعجب ساخت

آقای کرزی بعد از مدتی سکوت انگار، بازهم فیل اش یاد هندوستان کرده است. نمیدانم این بار کدام چیز باعث شده که رییس جمهور این چنین به امریکایی ها میتازد.شاید دو سال پیش بود که یک دیپلمات امریکایی، آقای کرزی را به اختلالات روانی متهم کرد و گفته بود که کرزی احتمالا از مواد مخدر استفاده میکند. در آنزمان نیز رییس جمهور رگ بیگانه ستیزی اش بالا زده بود و گفته بود امریکا به افغانستان مرگ صادر میکند. بقیه پست را اینجا میتوانید دنبال کنید.

نوآم چامسکی و آموزش و پرورش

Michael Albert: what is the purpose of education in the society {in the USA}?

Noam Chomsky: cliché purposes?

Albert: No, real purpose.

Chomsky: Obedience and conformity

چندی است درگیر اندیشه های نوآم چامسکی شده ام. هر چند، با نام او از سال 2008 آشنا شدم، هنگامی که برای نخستین بار چیزکی به انگلیسی درباره ی دستور زایشی اش خواندم. پسان ها به گوش خورد او در کنار زبان شناس بودن یک فعال صلح و خواهان آرامش جهانی است. تنها یک بار هنگامی که پارسال در "روز جهانی گوش دادن به صدای یکدیگر" آهنگ صدایش به گوشم خورد.

دیشب گفتگوی او را با میشل فوکو درباره ی ذات انسان، عدالت، نهادهای حاکم سیاسی-اجتماعی نگاه می کردم که برایم سخت آموزنده بود. هر دو بزرگمرد اندیشمند ناخواسته باعث می شوند تا جهانی خرد به سوی انتقاداندیشی پیش برود. البته این برداشت خودم بود چون مرا در منتقداندیشی ام افزودند.

پس از این گفتگو، به گفتگوی دیگرش درباره ی "آموزش و پرورش و اقتصاد" گوش فرا دادم. آغاز گفتگو این گونه بود.

مایکل آلبرت (مصاحبه کننده، استاد دانشگاه ماساچوست): هدف آموزش و پرورش در جامعه ای چون امریکا چیست؟

نوآم چامسکی: اهداف کلیشه ای؟

آلبرت: مسلما نه. هدف اصلی.

چامسکی: ... فرمانبرداری و همنوایی.

پرسش اینجا است که شما هم این گونه می اندیشید؟ فرمانبرداری و همنوایی؟ اما فرمانبرداری از چی؟ همنوایی با کی؟ مگر نظام آموزشی امریکا دلپسندترین نظام آموزشی برای ما نیست؟ این فرمانبرداری و همنوایی چیست؟