+copyff.jpg)
چند سال قبل مجله ای به دستم رسید از یکی از مراکز آموزش عالی در ایران. ویژه نامه بود. مخصوص مقالات برگزیده جشنواره ... یکی از مقالات برتر چاپانده شده را خواندم. از تعجب نزدیک بود شاخ در بیاورم. نویسنده مقاله برتر مزبور، بیست صفحه از یکی از آثار مرا یک جا بدون تغییر حتی یک الف تایپ کرده آورده بود. بعد شده بود نویسنده برتر! خیلی زورم آمد به او زنگ زدم خوب شد که گوشی اش جواب نداد . بعد شیطان رجیم را لاحول گفتم.
چندی قبل یکی از سایت های افغانی یکی از ترجمه هایم را بدون ذکر نام و اجازه مترجم نشر کرده بود.من چیزکی دراین جا نوشتم. بعدا او متوجه عاقبت قضیه شد و پس از یک ماه اصلاح کرد. مدتی گذشتُ که جناب منتقدی در سایت کابل پرس از بی جنبگی و عدم رعایت اخلاق از سوی برخی نویسندگان شکایت کرده بود از جمله از این بنده حقیر نام برده بود که بیخود داد و بیداد کرده که هدفش خود بزرگ کردن بوده است و الا او رفته همان سایت را دیده که نام مترجم هم بوده و این مترجم خودخواه تنها میخواسته خلق را گمراه کند. خلاصه خود او نیز سیر سیر عقده هایش را خالی کرده بودُ بدون این که از اصل ماجرا خبردار باشد.
امشب هم از باب اتفاق مقاله ای از دوست دوران کودکیم حضرت ابوالمعالی تحت عنوان علل واگرایی ایران و هزاره های افغانستان را سرچ می کردم که یک باره به سایت افغان پن یا همان چوچه کابل پرس برخوردم نوشته همان متن ابوالمعالی بود. تنها نام نویسنده و عنوان مقاله و احیانا برخی کلمات و پاراگراف ها در هر چند سطر اندکی جابجا شده بود. خیلی تکان خوردم. فکر کردم کار کدام انسان نو قلم است که باید قلم عفو بر جرایم او کشیده شود؛ اما نویسنده این بار جناب آقای عوض نبی زاده بود. یکی از نام آوران که در عرصه تاریخ و سیاست افغانستان قلم می زند. از او عجب است که یک مقاله سی چهل صفحه ای را یک جاتلخیص و کپی کند و بعد زیرش برای رد گم کردن بنویسد منبع یکم ، دوم سوم علل واگرایی... درحالی که بیش از نود و پنج فیصد مقاله او را عین مقاله یکی دیگر تشکیل میدهد و چون دیده که ابوالمعالی است فکر کرده اسم مستعار است و صاحب ندارد پس مشکل ندارد که دخل و تصرف شود! در حالی که ابوالمعالی اسم مستعار نیست و او حی و حاضر است! عیب نداشت که خود همان مقاله را تلخیص می کرد و یا نقل قول های مستقیم از آن را بین گیومه تفکیک کردهُ ارجاع میداد. این طوری به نظرم از بزرگان اصلا خوبیت ندارد. خلاف امانتداری در نویسندگی است. کافی نیست بعد از نقل مستقیم کامل یک مقاله زیرش ده تا آدرس گنگ بنویسم که اصل مقاله شود آدرس آخری!!!!!!!!!!!! خواننده گرامی اگر وقت داشته باشدُ اصل مقاله را در ارشیو سایت آریایی، کاتب هزاره، وبلاگ الهزاره ُ آرشیو همین وبلاگ خودم و یا سایت کانون توسعه و تعاون افغانستان با این آدرس بخواند و آن وقت مقایسه کند. سایت توسعه اصل مقاله:
http://www.afghanistan.fi/index.php?p=fs.dari.pages.articles&o=fs.dari.articles.iranwahazaraha
و این هم نوشته اقتباسی آقای عوض نبی زاده تحت عنوان چشم انداز مختصر مناسبات میان افغانستان و ایران:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر