همه چیز را افغانی کرده ایم

این اعتصاب غذا که حرکتی است مدنی در راستای رسیدن به خواست های قانوننی افراد نیز افغانی شده است. 

دیروز با چند تن از خارجیانی که عمرشان را در فعالیت های مدنی گذرانده اند و نامزد جایزه صلح نوبل هم بوده اند صحبت کردم. همگی شان می گفتند این اشتباه است که شما نمایندگان پارلمان را اجازه می دهید پیش تان بیایند و از شما حمایت کنند. آنها بخشی از سیاست هستند و سیاستمدارند. جامعه مدنی برای اصلاح حکومت و سیاست و رفتارهای سیاستمداران کوشش می کند. 

آنها همچنین افزودند که، اینکه دیگران می آیند و اعلام حمایت می کنند به این شکل نادرست است. این اعتصاب غذا است نه راهپیمایی که هر کس بخواهد به آن بپیوندد. در ضمن، این حرکت مدنی از پیش تعیین شده و با حضور افراد مشخص انجام می شود. یک ساعت کنار اعتصاب کنندگان حمایت نیست؛ این در بلندمدت باعث خواهد شد سوءاستفاده های فردی و منفعتی صورت بگیرد. 

به هر حال باید مواظب این حرکت های تازه ی مدنی در کشورمان باشیم. اگر کمی خطا کنیم حرکت های مدنی هم سیاست زده خواهند شد و به کارهای پروژه ای پول-محور مبدل خواهند گشت.

این در حالی است که در نخستین تجربه ی اعتصاب غذایی جمعی افغانستان نیز وکیلان آمدند، افراد صاحب نفوذ حضور به هم رسانیدند و حتی جناب آقای خلیلی، معاون دوم رئیس جمهور، آمد و از دسترخوان لقمه ی چربی برداشت و رفت.