هرات ؛ شهر فرهنگ و تمدن یا شهر معتادان و گدا ها ؟

یک هفته است هرات آمده ام . اینجا از بعضی جهات خیلی با کابل متفاوت است. اولین چیزی که توجه ات را حین ورود به شهر جلب میکند ، گدا ها و معتادین است؛ که اطراف شهر را پر کرده است.

هرات شهر زیبایی است. ما در چوک گلها در مرکز شهر اقامت گزیدیم و تمام روزش ها را مصروف کارگاه های آموزشی هستیم. برق داریم اما این کمپیوتر لعنتی را نتوانستم به انترنت وصل کنم بنا مجبورم برای خواندن اخبار و وبلاگ ها به نت کافی بروم. یکی را که یکی دو بار استفاده کرده ام ،خوب است ولی زیاد هم تعریفی ندارد.

کتابخانه عامه و موزیم هرات روبروی هتل ما قرار دارد اما متاسفانه فرصت نشده است که به نمایشگاه عکسی که توسط یک عکاس هراتی بنام فیروز مشعوف از سه شنبه هفته گذشته در آن تحت عنوان فریاد های بی صدا دایر شده است ، سری بزنم.ولی سعی خواهم کرد، ازش دیدن کنم.

هرات شبیه ایران است. بچه ها ، دختر ها و حتی لهجه و غذا و طرز برخورد فروشندگان ، انگار در یکی از استان های ایران آمده ای اما شهر نسبتا پاکتر از کابل ، آرامتر، ازدحام زیاد نیست ، زنان کمتر از کابل در شهر دیده میشوند ، برق دارند ، سرک های مرکز شهر اسفالت شده است ، اما هنوز میتوانی فقر و چند رنگی را در چهره مردمان این شهر حس به وضوح ببینی.

هر جای شهر که بروی گدا ها با سماجت دنبالت می کند و معتادان نیز به نا امیدی چشم به آدم های میدوزند که مثل زنبوران عسل صبح تا به شام با شور و تلاش برای زنده ماندن تقلا میکنند. ولی آنان تا ناوقت های شب بوجی های کهنه شان را از کثافات روی سرک پر میکنند تا دمی گرم شوند و در کوچه های زندگی نکبت بار در کنار ویرانه های تاریخی ، گاها فراموش شده شهر درهم بلولند.

بنا های تاریخ شهر نیز جایی خوبی برای معتادان مهاجر و برگشته از جمهوری برادر خرماست. چند جایی راکه سرزدم بیشتر ویرانه های فراموش شده ای را میمانند که اصلا این دولت مصروف نتوانسته است به انها توجهی داشته باشند. حدود چهارده رادیوو چند تلویزیون دیگر نیز در این شهر فعال اند ما حد اقل چشمم نتوانست به وضوح جایی را بیابد که رسانه های چاپی این شهر در ان فروخته شود ولی گفته میشود که فعالیت های فرهنگی بیشتر از کابل در این شهر جریان دارد. سینما در این شهر نیست و موسیقی هم مثل کابل عمومیت ندارد.

با آنکه شهر خیلی فضای مذهبی مثل ایران دارد ولی جالب اینجاست که خود شهروندان هرات از نبود داکتر و ملا دراین شهر شکایت دارند و میگویند کسی علاقمند نیست به اطراف و ولسوالی ها بروند شاید هم دلیل امتیازات و فرصت های کم در این ساحات است که همه در شهر تجمع کردند حتی گدا ها و معتادین.