قدرت های منطقه در سناریوی امریکایی‏

قدرت های منطقه در سناریوی امریکایی‏

نوشته ی عبدالله خداداد

رئیس جمهور حامد کرزی، از چند ماه به این سو، و هر روز که به انتخابات آینده ‏نزدیک تر می شویم، با انتقاد های شدید از سیاست های غرب در افغانستان، می ‏خواهد نمایش دهد که شخص مستقل است و بر خلاف میل امریکایی ها و غربی ها ‏حرف می زند.‏

این امر باعث شده، که رئیس جمهور افغانستان، دلربایی خاصی برای قدرت های ‏منطقوی داشته باشد.‏

کشورهای منطقه، به ویژه جمهوری اسلامی ایران، که از مدت ها به این سو ‏رئیس جمهور افغانستان را با بسته های دالر خوشنود نگهداشته، به سرمایه گذاری ‏روی این مهره ی غربی آغاز نموده است.‏

قرار گزارش ها، جمهوری اسلامی ایران، تلاش نموده تا سایر کشور های منطقه، ‏از جمله روسیه، را قناعت بدهد که می توانند از مهره ی امریکا (حامد کرزی) بر ‏ضد امریکا در افغانستان، استفاده نمایند.‏

بر بنیاد اطلاعات دقیق، جمهوری اسلامی ایران، از سران جبهه ی ملی درخواست ‏نموده تا از انتقاد از حامد کرزی دست کشیده و در حمایت از او، کمر همت ببندند.‏

رئیس جمهور افغانستان نیز، پیش از این، با فرستادن نماینده های ویژه ی خود، به ‏کشور های منطقه، به آنها اطمینان داده است که در صورت برخورداری از ‏حمایت های مادی و معنوی شان، امریکایی ها را از افغانستان بیرون خواهد کرد.‏

به باور من، کشورهای منطقه، در رأس ایران و روسیه، با خوشباوری، روی این ‏بازی افشا، و سناریوی امریکایی، در حال سرمایه گذاری هستند.‏

هنوز هیچ روشن نیست که به راستی شخص دیگری مهره ی امریکا در انتخابات ‏آینده ی افغانستان باشد، و برخی از تحلیلگران سطحی، تصور کرده اند که جنگ ‏های زرگری رئیس جمهور افغانستان با دوستان غربی اش، در واقع، نشانه ای ‏قطعی شگاف و مخالفت عمیق میان آنهاست.‏

دور از امکان نیست که امریکایی ها به رئیس جمهور افغانستان دستور داده باشند ‏که خودش را به کشور های منطقه نزدیک بسازد و با اجرای این سناریو، کار ‏امریکا را برای رسیدن به اهدافش درمنطقه، ساده و ارزان بسازد.‏

قدرت های منطقه نیز، با ساده لوحی، به این تصور شده اند که کرزی را، به شرط ‏ادامه ی مخالفت با غربی ها (به ویژه امریکا) مورد حمایت قرار دهند.‏

در حالی که ممکن است، آقای کرزی، پس از پیروزی در انتخابات آینده، که فقط با ‏حمایت بی دریغ و صادقانه ی کشورهای منطقه ممکن است، از این کشورها پشت ‏بگرداند و باز هم آغوش همیشه گرمش را بروی ولی نعمت اش امریکا، بگشاید.‏

تصور نمی کنم که این بازی ساده لوحانه و این سناریوی سطحی، از دید تیز ‏ناظرین امریکایی و غربی پنهان مانده باشد. ‏

امریکا در کمین است تا کشورهای منطقه را، در چال خودشان به چاله بیندازد.‏