اخترشناسان امریکا برخورد دو سیاره را با هم کشف نمودند

اخترشناسان امریکا چیزی را که تصور می کردند صفحه پیش سیاره ای باشد، در واقع شواهدی از یک حادثه بسیار جالب بود. در زمانیکه اخترشناسان در حال رصد یک ستاره DB 20 307 شبیه خورشید بودند، متوجه حضور صفحه بزرگی از گرد و غبار بدور آن شدند. این گونه صفحه گرد و غبار معمولأ شواهدی بر تشکیل سیارات بدور ستاره های جوان می باشد. 8 سیاره منظومه شمسی ما بشمول پلوتو در همین گونه یک صفحه بوجود آمده اند. متوجه برخورد می گویند که دو سیاره در فاصله 300 سال نوری از زمین، با هم برخورد نمودند و این گونه سقوط یا برخورد برای اولین بار توسط دانشمندان دیده شده است.

اخترشناسان دانشگاه کالیفورنیا و دانشکده تکنولوژی این شهر گفتند که دو سیاره که بدور یک ستاره در صورت فلکی حمل (بره) در گردش بودند، با هم برخورد کردند. این گونه صفحه ها معمولأ بدور ستاره های پیر دیده نمی شوند و زمانیکه عمر این ستاره محاسبه شد، مشخص گردید که چندین میلیارد سال عمر دارد و بنظر میرسد که صفحه گرد و غبار در اثر یک حادثه بسیار نادر؛ یعنی در اثر برخورد دو سیاره بوجود آمده است.

بنیامین زوکرمن پروفیسور فیزیک و اخترشناسی می گوید " شبیه این است که زمین و زهره با هم برخورد کنند. اخترشناسان قبلأ چنین چیزی را ندیده بودند. بنظر میرسد که اکثر تصادم و برخورد ها در منظومه های کاملأ بالغ صورت می گیرد".

این تحقیقات اخترشناسان در نشریه ماه دسمبر مجله اخترفیزیک چاپ می شود. این تصادم بدون شک یک "رویداد انهدام نهایی" بود که هر گونه حیات موجود در سیاره را در یک دقیقه نابود می سازد.

این تیم با استفاده از تلسکوپ خودکار (اتومات) دانشگاه دولتی اریزونا و با استفاده از اطلاعات بدست آمده توسط تلسکوپ فضایی چاندرا دریافتند که ستاره DB 20 307 در واقع بخشی از منظومه دو ستاره ی است. اما نه تنها این مسئله را بلکه این منظومه در مقایسه با تصور قبلی که گویا چند صد سال عمر دارد، بسیار کهن تر و بیش از چندین میلیارد سال عمر دارد. این منظومه که در صورت فلکی حمل (بره) قرار دارد، 300 سال نوری از ما فاصله دارد.

مقدار عظیم گرد و غبار که بدور این ستاره در گردش است حدود 1 میلیون بار بیشتر از مقدار گرد و غباری است که منظومه شمسی ما را ساخته و در فاصله ی برابر با فاصله زمین و زهره از خورشید، در گردش می باشد. فراوانی ذرات گرد و غبار در این مدار و بدور یک ستاره بالغ اخترشناسان متقاعد ساخت تا فکر کنند که در اثر برخورد سیارات بوجود آمده اند.

بنیامین زوکرمن پروفیسور فیزیک و اخترشناسی می گوید " شبیه این است که زمین و زهره با هم برخورد کنند. اخترشناسان قبلأ چنین چیزی را ندیده بودند. بنظر میرسد که اکثر تصادم و برخورد ها در منظومه های کاملأ بالغ صورت می گیرد".

این تحقیقات اخترشناسان در نشریه ماه دسمبر مجله اخترفیزیک چاپ می شود. این تصادم بدون شک یک "رویداد انهدام نهایی" بود که هر گونه حیات موجود در سیاره را در یک دقیقه نابود می سازد.

معمولأ صفحات گرم گرد و غبار بدور منظومه های شمسی جوان که ساختار های بسیار بسیار بزرگ بدور آن می تواند تشکیل شود، در نهایت به شکل گیری سیارات منجر می شوند. یافتن یک صفحه گرد و غبار بدور یک ستاره که چندین میلیارد سال عمر دارد، بسیار یک اتفاق نادر است، زیرا فشار تابش های خورشید با گذشت زمان ذرات سبک گرد و غبار را به بیرون فشار می دهد و در نتیجه توده های بزرگ و حتی سیارات و سیارک ها از آنها تشکیل می شود و یا اینکه در اثر تصادم با هم متلاشی و پراگنده می شوند.

برخورد سیارات با هم طی چند صد هزار سال رخ می دهد، اما امکان دارد که سریعتر از این مدت هم اتفاق بیافتد. این گونه برخورد یا تصادم بزرگ این سوال را مطرح می کند که مدار این دو سیاره چگونه بی ثبات شده و آیا امکان این گونه برخورد در منظومه شمسی ما نیز است؟

ثبات و پایداری مدار سیارات منظومه شمسی ما، بیش از دو دهه توسط اخترشناسی بنام جاکوز لاسکار از فرانسه و اخیرأ توسط کنستانتین باتیجین و گریگ لاولین از امریکا مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های کمپیوتری آنها حرکت سیارات را در آینده پیش بینی نموده و احتمال بسیار کم برخورد عطارد و زمین و یا زهره را در چند میلیارد سال آینده متوجه شدند.

منبع: آسمان کابل